Leef voor jezelf, niet voor je ego

Gisteren kwam er een lief meisje bij mij. Zo lief dat ze vatbaar is voor alle angsten en zorgen van de mensen rondom haar.

Ik vroeg haar om te tekenen wat ze graag wilde veranderen aan zichzelf, haar leven, de wereld. Het kwetst mij heel diep dat de meeste kinderen hier iPhones tekenen, auto’s en andere oppervlakkigheden. Hun denken en voelen draait rond het ego.

Dit meisje tekende een hartje. En bloemetjes.

Ze legde uit dat ze wilt dat de mensen meer tegen elkaar praten op straat. Mensen zeggen niets en kijken boos, maar moeten eigenlijk gewoon lief zijn voor elkaar.

De wereld zou zo mooi zijn als iedereen liefde zou durven tonen en voelen. In plaats van het op te sluiten, te beschermen tegen kraken in ons ego.

En de bloemetjes stonden voor meer natuur.

Tranen rolden over haar gezicht terwijl ze vertelde.

Ik heb haar verteld dat het mensen zoals haar zijn, die de wereld veranderen. Zij die leven voor hun eigen ego en imago, zij laten alleen maar een rotzooi achter wanneer ze uit het leven stappen.

Meisjes zoals zij, dat zijn de bloemen van de wereld. Zij maakt de wereld mooier, gewoon al door er te zijn.

Ik gaf haar als opdracht om 10 mensen hallo te zeggen op straat. Want net omdat zij hier zoveel waarde aan hecht, zal ze verandering kunnen creëren.

Mensen kijken inderdaad boos op straat. Tot je ze begroet. Dan zie je hun gezicht verontkleumen en zwaait de deur naar hun opgesloten hartje plots wagewijd open.

Ze was wat onzeker, maar ik voorzie haar in de toekomst random mensen knuffelen. Ze zal de wereld beïnvloeden en mooier maken.

Ze is zo jong en beseft nu al wat velen nooit zullen leren: een betekenisvol leven, een gelukkig leven, een waardevol leven, dat steek je niet inéén met materie. Er is maar één manier om je leven te lijden zonder spijt en zonder frustratie en dat is leven voor ervaringen, genieten van regenbogen en sterke windvlagen, dat is kijken naar eender wat met liefde.

Wayne Dyer legde het mooi uit: als je heel hard in een appelsien knijpt, dan komt er appelsiensap uit.

Appelsiensap is nu eenmaal het enige wat een appelsien je kan geven

 

Welke ervaringen je ook meemaakt, de prachtige, de harde, als jij liefde bent, dan zal je elke ervaring met liefde ervaren. Dan zal je dankbaar zijn voor elke seconde die je krijgt, want elke seconde is een mirakel. Zelfs in de file, zelfs in de wachtzaal van de dokter, in een saaie vergadering. Elke seconde is een mirakel en voor je het weet zijn je secondes op en heb je alleen maar gezucht en gestresst.

We zijn hier zo kort, we mogen eventjes naar een film kijken, vanalles meemaken, frisse lucht inademen. En dan is het gedaan. Wat er goed loopt en wat er misloopt, het is allemaal maar een ervaring en zelfs de meest pijnlijke ervaringen in mijn leven doen me nu nog voelen hoe hard ik leef. Dat dit allemaal echt is.

Bovendien kunnen we onmogelijk genieten van de mooie ervaringen als er geen lelijke tussenzitten.

Zonder regen appreciëren we de zonneschijn niet

Kijk maar naar Wall-E: dat ene plantje groeit momenteel gelukkig nog op duizenden plaatsen. Lopen we zo voorbij: is maar onkruid. Of whatever. Maar als de hele wereld op zeep is, puinhoop, dan wordt dit laatste plantje plots het mooiste mirakel dat je je kan inbeelden

 

In haar boek “The Top Five Regrets of the Dying”, schrijft Bronnie Ware hoe haar terminale patiënten nooit spijt hebben van de dingen die ze wel gedaan hebben, maar spijt van wat ze niet gedaan hebben en waar ze niet van genoten hebben.

Jouw leven is een cadeau. Je hebt er niets voor moeten doen, je bent hier en je krijgt vanalle gevoelens en gedachten. Je familie is een cadeau, elk miertje is een cadeau. Kijk hoe ze samenwerken. Hoe fucking fascinerend. Stap je er ééntje dood, dan komt de rest hem halen hé. DIe hebben amper plaats voor één hersencel. Rij te snel tegen een boom en je lichaam zal je gebroken ribben herstellen. Zomaar. Vanzelf. We blijven de wereld vervuilen en ze blijft nieuwe lucht maken, nieuw water, de zon blijft schijnen.

Je kan niet alleen gelukkig zijn met een simpel leven, je kan àlleen maar gelukkig zijn met een simpel leven

Pas wanneer je al de speeltjes van het ego – een prestige job, merkkledij, uitnodigingen op feestjes en al zeker het aantal instagramvolgers – loslaat, pas dan kan je gelukkig zijn.

Het is zo twisted hoe we steeds vanalles proberen veranderen in ons leven, opdat het ‘beter’ zou zijn: auto’s brengen ons gemakkelijker naar onze doelen, leidingen brengen water tot aan ons huis, vuur kan ons eten veiliger en lekkerder maken. En al die dingen maken het eigenlijk alleen maar erger, want de natuur – het enige wat we echt nodig hebben om ons goed te kunnen voelen – die moet het bekopen onder de CO2 etc. En wij snakken naar het volgende speeltje dat ons eventjes oplaadt, want tussendoor zijn we leeg, zijn we niet onszelf.

Omdat we steeds externe oplossingen zoeken voor interne problemen.

Rust, extase, genot, gezelligheid, liefde, … kunnen we pas ervaren als we er voor openstaan.

En geen van deze zullen we vinden wanneer we verwachten dat iets of iemand dit zal brengen.

Je moet het zelf doen, niet omdat je er alleen voor staat, niet omdat niemand anders het voor jou wilt doen, maar omdat jij de enige bent die het kan doen voor jezelf. Net zoals dat jij het niet voor iemand anders kan doen.

Jim Rohne zei: “life is not designed to give you what you need, life is designed to give you what you deserve”

En dat is zo net omdat enkel JIJ jezelf kan geven wat je wilt. Het leven kan jou nooit meer geven dan dat jij vanbinnen zitten hebt. Hoe hard je ook knijpt, uit die appelsien komt alleen maar appelsiensap, nooit cola, geen bloody marie, ook niet na tien jaar.

Jij bent jij en jij bent de enige die bepaalt wat er in jou zit. Die appelsien heeft minder geluk natuurlijk, ze zal nooit een citroen worden. Maar jij kan wel kiezen wie jij bent. Dat is het extra cadeau dat we kregen als mens bovenop het feit dat we leven en ervaren dat we leven: wij kunnen kiezen wie we zijn, wat we doen, waar we naartoe gaan. Een vogel vliegt naar het zuiden voor de winter en terug in de lente. Wij doen dat ook vaak, maar ik ben net naar Zweden geweest in de prachtig besneeuwde bossen en niemand die me tegenhield! (zelfs niet de grenscontrole die mij de laatste keer dat ik naar Zweden ging helemaal gestripsearcht hebben omdat we van Nederland kwamen en dat wilde voor hen zeggen dat we drugs smokkelden…)

Die vogel heeft z’n instinct en that’s it. Wij hebben ook instinct, dat is handig. Maar wij hebben meer. Wij hebben het allergrootste geschenk van alle levende wezens gekregen: keuze.

Gebruik dat geschenk: kies. Kies voor wat jij wilt in je leven, kies voor wat jij wilt in jezelf, en in de wereld.

Zo slecht als we nu bezig zijn: allemaal depressief, oorlog en een kapotte natuur. Zo goed zouden we het kunnen hebben als we die keuze meer beginnen maken: dolgelukkig, in vrede en in complete harmonie met de natuur.

Makkelijke keuze voor mij. En ik voel ook dat meer mensen die keuze beginnen maken, want waar vijf jaar geleden parken moesten wijken voor parking, gaat het nu terug andersom.

Sluit je aan bij ons, lieve mensen, die een simpel en gelukkig leven willen leiden, in harmonie met alle andere creaties hier op aarde: de andere mensen, de dieren, zelfs de spinnen ja, en de oneindig adembenemende natuur.

Waarom niet?

Waarom zou je kiezen voor de grijze optie als je alle kleuren kan ervaren die het leven voor jou in petto heeft?

Meestal kiezen mensen dat uit gewoonte, zo is het nu. Dus voila. Zoals de vogel die naar het zuiden vliegt, zoals hij altijd al heeft gedaan en zijn ouders ook en hun ouders ook…

Tijd om de koers eens te keren, niet?